Bij opdrachten die ik in het verleden deed naar lerend vermogen van organisaties, kreeg ik bij de presentatie van het eindresultaat vaak terug dat de ‘blik van buiten’ op zich al verfrissend was en aanleiding vormde voor het opnieuw kijken naar de vertrouwde en ingesleten werkpatronen. Niet het primaire doel van mijn onderzoek, maar toch reden voor de opdrachtgever de voor het bedrijf zo vanzelfsprekende zaken weer eens opnieuw te bekijken. Kortom, naast het aangereikt krijgen van adviezen om het lerend vermogen een boost te geven, werd dit gezien als waardevolle bijvangst. Vaak vroeg ik mij dan ook af waar voor de organisatie de meeste winst zat, mijn op leren gerichte adviezen of mijn waarom-vragen ‘van buiten’.

Het fenomeen van succesvolle bijvangst zal ongetwijfeld herkenbaar zijn. Het is het verhaal van het proces en de inhoud. Waar veel vergaderingen tussen partijen of afdelingen die elkaar niet dagelijks treffen, niet direct leiden tot het beoogde (inhoudelijke) resultaat, dragen ze wel degelijk bij aan het ‘neuzen richten’ van deelnemers, het zicht op elkaars werkwijzen en standpunten en het elkaar wat beter leren kennen. Ze leveren dus, mits goed vormgegeven en begeleid, een waardevolle bijdrage aan een gezamenlijk vorm te geven proces.  

Kijkend naar het domein waarbinnen ik actief ben, veiligheid en leefbaarheid, doen woorden als integraal, co-creatie, gebiedsgericht, horizontale en verticale samenwerking, burger- en overheidsparticipatie het op dit moment erg goed in de plan- en beleidsvorming. Hieronder ligt onuitgesproken vaak de veronderstelling dat het met het rond de tafel zetten van partijen alleen al tot resultaat zal komen. Uitgaande van ieders eigen belang is dat in de praktijk - hoezeer goede samenwerking de kritische succesfactor is voor veiligheid en leefbaarheid - echter verre van vanzelfsprekend. 

Bij het geven van workshops, waaraan gezamenlijk wordt deelgenomen door gemeentes, woningcorporaties, sociaal werk en politie, ervaar ik dat het op een dergelijke manier samen optrekken en zo (beter) kennisnemen van elkaars standpunten en handelwijzen een belangrijke meerwaarde oplevert voor de kwaliteit van de samenwerking. Het met een concrete casus als aanleiding losdenken van taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden en het focussen op een gezamenlijk doel, wordt daarbij als verfrissend beleefd. Niet een gerichtheid op de samenwerking ‘an sich’, maar puur met het te realiseren doel voor ogen kijken wat mogelijk is. Het geeft dan ook niet alleen een goed gevoel als er aan het eind van de dag daadwerkelijk een verrassende oplossing ligt voor het concrete leefbaarheidsvraagstuk, maar het positieve gevoel dat is ontstaan bij het gezamenlijk in staat zijn een proces van ideeontwikkeling succesvol te doorlopen, is minstens zo belangrijk. Het nodigt ook in de dagelijkse praktijk uit tot meer ‘samen doen en elkaar makkelijker vinden’. 

Waarom dus niet deze belangrijke bijvangst tot primair doel verheffen? We maken het onderwerp dan ondergeschikt aan het proces. We plaatsen binnen een training of workshop weliswaar een casus centraal (bijvoorbeeld de overlastsituatie in een buurt), maar feitelijk uitgangspunt is dat de lokale samenwerking tussen partijen structureel beter en soepeler gaat verlopen. De casus zou dan zelfs fictief kunnen zijn.

Het resultaat laat zich voorspellen. Een mooie dag, met ideeontwikkeling voor een concrete probleemsituatie als ‘handvat’, gaat op die manier de samenwerking tussen bijvoorbeeld lokale partners, of tussen het veiligheidsdomein en het sociale domein, of tussen overheid en burger, de kwaliteit van de samenwerking ten behoeve van veiligheid en leefbaarheid gegarandeerd een mooie impuls geven. 

Kortom, zie jij lokaal verbeterkansen voor de samenwerking aan veiligheid en leefbaarheid en wil je daar op een leuke manier een boost aan geven, leg dan even contact!

Oh ja, en er ligt aan het eind van de dag tevens een mooie oplossing voor een concreet vraagstuk! Mooie bijvangst toch?

Ries combineert de ervaring en deskundigheid in de veiligheidssector met de vaardigheid om creatieve processen aan te sturen voor vernieuwende oplossingen. Hij maakt hierbij o.a. gebruik van de techniek van Design Thinking.