Enige tijd geleden trok een jong bedrijf genaamd Urban Senses mijn aandacht. De eigenaar, Richard de Vries, zou een warm pleitbezorger zijn van positieve veiligheid. Niet repressie en handhaving leidend laten zijn voor veiligheid en veiligheidsbeleving maar de fysieke omgeving waarin mensen verkeren. Zijn bedrijf zet in op zintuigbeïnvloeding als wijze om het gedrag van mensen positief te sturen. Kortom, alle reden om samen een kop koffie te drinken met wederom, naar ik vermoed, een pionier in de veiligheidszorg.

We spreken af bij een wegrestaurant in de buurt van Den Bosch. Daar aangekomen zie ik een opvallende auto geparkeerd staan met de opdruk van Urban Senses. Het is duidelijk, mijn gesprekspartner is ook al gearriveerd. Met allebei een achtergrond bij de Haagse politie starten we het gesprek met het delen van onze ervaringen over het mooie politievak en tegelijkertijd onze beider ambitie om (nadat we de politieorganisatie hebben verlaten maar nooit de terug toegekeerd, integendeel) te verkennen waar ‘nieuwe’ kansen liggen om met verrassende en innovatieve perspectieven de samenleving een stukje veiliger te maken. Mogelijkheden waar de formele veiligheidspartners nog niet altijd op ingericht zijn, maar waarvan een steeds groter wordende groep meer en meer bewust raakt dat het kansen zijn die we niet mogen laten liggen.

In een mooie presentatie die Richard mij op zijn laptop toont, vinden we de kapstokhaakjes voor een mooie discussie. Hij toont mij een aantal projecten waaraan hij met zijn bedrijf al vorm heeft mogen geven. Zo heeft hij voor de politie-eenheid Den Haag omgevingsstimulansen mogen ontwerpen die medewerkers bij voortduring stimuleren aandacht te hebben voor de kernwaarden betrouwbaar, moedig, integer en verbindend. Hij laat zien hoe hij bij bewoners van een wijk in Hilversum het gevoel van toezicht en eigenaarschap van de buurt heeft weten te vergroten en de overlast van uitgaanspubliek heeft weten te verkleinen. Voor het district Wijnhaven in Rotterdam toont hij zijn ideeën om de wijk levendiger te maken en meer uitnodigend om doorheen te wandelen. Met tenslotte nog enkele voorbeelden van wat kleur doet en hoe beelden en projecties de perceptie van controle vergroten, krijg ik een goed beeld van zijn visie op de wijze waarop het sturen op de fysieke omgeving de veiligheid positief kan beïnvloeden. Ook zelf gebruik ik in presentaties voorbeelden over wat de omgeving doet met het veiligheidsbeleven, maar duidelijk is dat hier een specialist aan het woord is.

Niet alleen blijken we te delen dat de omgeving beter op veiligheid en veiligheidsbeleven kan worden ingericht, ook ontmoeten we elkaar in onze visie op politiebureaus. In de actuele discussie over bureaus is het natuurlijk zo dat bewoners de aanwezigheid ervan associëren met veiligheid, maar tegelijkertijd zien we allebei de mogelijkheden om de laagdrempeligheid te stimuleren van locaties waar wijkbewoners met professionals kunnen praten over veiligheid en belangrijke informatie uit te wisselen. Waar ik in mijn hoedanigheid van voorzitter van de Stichting Veilig Idee doende ben hier concreet handen en voeten aan te geven, zeggen we toe elkaar op de hoogte te houden van ontwikkelingen op dit vlak. Onze ideeën op dit vlak lijken elkaar op een mooie manier aan te vullen.

Mijn vermoeden dat we hier te maken hebben met een pionier op het gebied van veiligheid, wordt in dit gesprek op een mooie manier bewaarheid. Van de kant van Richard neem ik graag het compliment in ontvangst ambassadeur te zijn op het gebied van nieuwe veiligheid. We delen het geloof in het feit dat het aanvliegen van veiligheidsvraagstukken met repressie, handhaving, meer blauw en nieuwe regels slechts een klein deel van de oplossingen biedt. In mijn presentaties en sparringsgesprekken met bestuurders ben ik na dit gesprek niet alleen in staat meer concrete voorbeelden te geven over frisse mogelijkheden, maar zal ik ook niet nalaten Urban Senses te noemen als partij die een visie goed kan vertalen naar praktische toepassingen om lokale uitdagingen het hoofd te bieden.